Teofil Gackowski
Urodził się w roku 1888. Wychowany w duchu patriotyzmu, przez matkę Elżbietę i ojca Jana, kolejarza – prześladowanego przez Prusaków za głosowanie na polskich kandydatów do sejmu pruskiego. Jego stryjem był słynny Michał Drzymała. Mając 14 lat kolportował prasę i książki w języku polskim. Zmuszony był emigrować „za chlebem” w głąb Niemiec. Po I wojnie światowej przybył do Bydgoszczy i rozpoczął pracę w zakładach kolejowych. Był członkiem grupy inicjatywnej, którzy postanowili przejąć w całości, w trybie administracyjnym należącą do urzędników niemieckich spółdzielnię mieszkaniową. Osobiście dostarczył w grudniu 1919 roku do Urzędu Osadniczego w Poznaniu przygotowany wcześniej memoriał, co nie było łatwe gdyż przedostawał się przez tereny objęte Powstaniem Wielkopolskim. Dzięki niemu w styczniu 1920 roku zaczął urzędować pierwszy polski prezes zarządu Pan Czesław Turowski, a sekretarzem Rady Nadzorczej został sam Pan Teofil. Po II wojnie światowej Teofil Gackowski reaktywował Spółdzielnię, organizując w lipcu 1945 r. Walne Zgromadzenie. Przez wiele lat był prezesem zarządu, następnie przewodniczącym Rady Nadzorczej. To dzięki Jego pracy i staraniom Bydgoska Spółdzielnia Mieszkaniowa mogła dobrze wywiązywać się ze swoich zadań i obowiązków, a także dzięki niemu mogła się systematycznie rozwijać.
Był człowiekiem wielkiego serca i dobroci. Po przejściu na emeryturę pomagał tym, którzy znaleźli się w biedzie; przekazywał pieniądze dla powodzian, ludzi chorych i biednych. W Bydgoszczy do dzisiaj pamiętają jego niezwykły uczynek. Kiedy już w starszym wieku otrzymał przestronne mieszkanie, przekazał je młodemu małżeństwu z dzieckiem a sam zamieszkał w jednopokojowym mieszkaniu. Do końca swoich dni, otoczony szacunkiem spółdzielców, był honorowym przewodniczącym Rady Nadzorczej i powszechnie uznawanym „ojcem Spółdzielni”. Zmarł w roku 1986, przeżywszy 98 lat. Rada Miasta nadała jednej z ulic na spółdzielczym osiedlu Szwederowie imię Teofila Gackowskiego.